Sarbiewo

Opis

Wieś sołecka położona nad rzeką Sarbiną, między Zwierzynem a Górkami, przy linii kolejowej Gorzów-Krzyż. Pierwsze ślady osadnictwa na tym terenie pochodzą z okresu rzymskiego. W XVII w, prosperował tutaj folwark należący do Rady Miejskiej w Strzelcach. 13 czerwca 1667r. folwark zaatakowany został przez tłum strzeleckich mieszczan. Zniszczono przy tym mienie, zabrano konie i woły, stratowano zboże i przywłaszczono trawę. W związku z tym wydarzeniem Rada Miejska wystosowała skargę do Kamery Elektorskiej w Kostrzynie. Dość trudne do wyjaśnienia jest pochodzenie nazwy osady. Jeszcze w początkach XIX w, Bratrig zarejestrował dwojaką formę Mückenburg oder Mückeburg. Znaczeniowo - przy fonetycznie odczycie nazwy - różnica sprowadza się do zamku komara lub komarów. Nazwa polska została utworzona niewątpliwie od nazwy rzeczki Sarbiny. Folwark Rady Miejskiej przekazywany był w dzierżawę. W 1712r, jego dzierżawca płacił rocznie 120 talarów. Przed rokiem 1780 folwark z dzierżawy czasowej przekształcony został w dzierżawę wieczystą. W końcu XVIII w. wydzierżawił go Friedrich Thimme. Obok folwarku powstała wieś. Przed 1780r, osiedlono tutaj dodatkowo 11 kolonistów, dzięki czemu wieś liczyła 59 ,,dusz”. Pod względem kościelnym aż do roku 1767 należała do parafii protestanckiej w Strzelcach, następnie do parafii Zwierzyn ( inspektorat Strzelce ). W drugiej połowie XIX w, folwark został przekształcony w majątek. Od 1856r, jego właścicielem był Herman Schmeisser. Za jego czasów majątek został znacznie udoskonalony, po 1865r. założona została cegielnia. W 1857r, w pobliżu wioski wybudowano linię kolejową, stacja powstała później, ale przed 1902r. Z zespołu dworskiego wzniesionego w pierwszej połowie XIX w. powstał murowany dworek parterowy oraz resztki czworaka i podworski park krajobrazowy. Przed 1991r, rozpoczęło się ratowanie całego założenia dworskiego. W początkach XIX w, systematycznie rosła liczba mieszkańców. W 1804r, w 17 domach mieszkały 173 osoby, w 1812r. -176 osób zajmowało 24 domy, w 1865r. -było już 46 domów i 325 mieszkańców. Poza folwarkiem gospodarzyło tutaj 12 chłopów posiadających zaprzęgi i 18 tzw. domowników. Płacili oni 92 talary podatku gruntowego. W 1912r, grunty chłopskie powiększyły się do 400 mórg ziemi folwarcznej. W 1912r, resztki majątku nabył Fritz Wittkop, który w 1918 roku sprzedał dwór kapitanowi w stanie spoczynku Henckowi . W okresie międzywojennym właścicielem był Stampe. W 1936 roku na majątku osiadł dr Oswald Schreiber, założyciel i emerytowany dyrektor Instytutu Bakteriologicznego i Serologicznego w Gorzowie (dziś BIOWET). Gospodarował on na 460 morgach /117,5 ha/ ziemi. W 1919 roku we wsi mieszkało 277 osób, w 1925 roku – 290, w 1939 roku – 330 osób. Spis przeprowadzony w 1939 roku wykazał istnienie 90 indywidualnych gospodarstw domowych. W latach 1940-1945 na terenie cegielni istniał obóz pracy przymusowej, w którym przebywało około 100 osób głównie pochodzenia polskiego. W latach 40-tych cegielnia figurowała jako odrębna jednostka administracyjna /obok gromady Sarbiewo/ w gminie. W 1949 roku wieś liczyła 265 mieszkańców, w 1958 r. –171 osób, w 1970 r – 290, w 1978r. – 272, w 1988r. – 209. Ze statystyki wynika więc, że wieś powoli wyludnia się. Do 1945 roku Sarbiewo było samodzielną gminą wiejską, Po wojnie stanowiło gromadę w zbiorczej gminie wiejskiej Zwierzyn. W latach 1954-1972 sołectwo w Gromadzkiej Radzie Narodowej Zwierzyn, następnie znowu w gminie. Przez pewien czas funkcjonowała tutaj Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna „POLANA”. Kościoła nigdy tutaj nie było. Po 1945 roku wieś przypisana została do projektowanej parafii Zwierzyn, a podlegała kościołowi w Strzelcach, zaś od 1975 roku parafii św. Jana Chrzciciela w Zwierzynie.