Dom Modlitwy Braci Morawskich

Opis

 

Dawny dom modlitwy barci morawskich mieści się przy ul. Wróblewskiego w Nowej Soli.

W 1742 r. król pruski Fryderyk II wyraził zgodę na osiedlenie się w mieście braci morawskich (Brüdegemeine). Gmina przybyła do Nowej Soli w 1744 r., uzyskując liczne przywileje, a przede wszystkim swobodę wyznawania religii. W krótkim czasie bracia wznieśli w mieście wzorcowe osiedle z domem modlitwy, który poświęcono w 1747 r.

Zgodnie z królewskimi zleceniami była to budowla prosta, która swoją bryłą nie mogła przypominać kościoła. Budynek założony na planie podkowy, miał konstrukcją szachulcową i spadzisty dach. W jego części znajdowały się mieszkania dla członków gminy. Budowla spłonęła wraz z całym osiedlem w 1759 r., podczas pożaru miasta wywołanego przez wojska rosyjskie. Po pożarze bracia morawscy opuścili miasto, by po pięciu latach powrócić i odbudować zniszczenia. W 1769 r. wzniesiona została nowa świątynia.

Także ta barokowa budowla, swoją architekturą nie wyróżniała się zbytnio od innych domów. Tym razem założono ją na planie prostokąta i nakryto dwuspadowym dachem z naczółkami. W centralnej części kalenicy zlokalizowano wieżyczkę zegarową z latarnią zwieńczoną baniastym hełmem z chorągiewką. Poddasze świątyni pełniło funkcje mieszkalne. Celom sakralnym budowla służyła do 1945 r. Po wojnie zaadaptowana została na salę gimnastyczną. W latach 60. XX w. do południowej fasady dobudowano parterową przybudówkę mieszczącą szatnie.

 

Źródło informacji i zdjęcia: www.nowasol.pl