Pomniki Przyrody Na Terenie Gryżyńskiego Parku Krajobrazowego

Opis

Na terenie Gryżyńskiego Parku Krajobrazowego aktualnie znajdują się cztery aleje dębów szypułkowych oraz jedno drzewo – dąb szypułkowy, chronione
w postaci pomników przyrody.

Aleje grupują się w okolicy oraz wsi Gryżyna, skupiają do 300 sztuk drzew, a swoją długowiecznością /wiek ok. 150-200 lat/ i okazałością /wysokości 20-25 m, obwody 180-400 cm/, stanowią niewątpliwie typową osobliwość Parku.

„Gryżyński Wąwóz” – obszar o powierzchni 3,66 ha. Przedmiotem ochrony jest tutaj najgłębszy i najpiękniejszy krajobrazowo wąwóz w GPK, który powstał w wyniku działalności wód płynących głównie w okresie po ustąpieniu lodowca, a przed pojawieniem się szaty roślinnej na tym terenie. Zachodnią i centralną część wąwozu porasta dorodny las bukowy z domieszką sosny i dębu. We wschodniej części, na torfach, rośnie olsza czarna.

„Gryżyńskie Szuwary” – obszar o pow. 32,86 ha, położony w rynnie polodowcowej w pobliżu źródeł Gryżyńskiego Potoku. Przeważają tu zabagnione łąki oraz luźne zakrzaczenia olchowe i wierzbowe. Podmokły i niedostępny teren stanowi ostoję zwierzyny, przede wszystkim: bobra, wydry, żurawia.

„Bagno Żurawinowe” – obszar o pow. 2,81 ha. Torfowisko przejściowe z cennymi gatunkami roślin, m. in. z rosiczką okrągłolistną i pośrednią oraz z: żurawiną błotną, modrzewnicą zwyczajną, bagnicą torfową, przygiełką białą.

Ponadto, w Parku prowadzona jest strefa ochronna gniazd orła bielika.