Bulin

Opis

Niewielka wieś Bulin (niem. Bullendorf) po raz pierwszy wzmiankowana była w 1295 r. Na początku XIV w. Bulin był własnością rycerską, od 1338 r. znajdował się w rękach rycerza Lybinga.

W 1347 r. jego syn Petrus przekazał wieś w testamencie klasztorowi kanoników regularnych (augustianów) w Żaganiu. Nadanie to potwierdził książę głogowsko - żagański Henryk V. Od tego czasu Bulin wchodził w skład dóbr klasztoru, którego prawa własności potwierdził ponownie ostatni z Piastów głogowskich, Henryk XI (1476 r.). W posiadaniu dóbr ziemskich żagańskiego konwentu wieś pozostawała do 1810 r. (kasata zakonu). Na początku XVII w. panem na Bulinie tytułował się burmistrz Kożuchowa Johann Caspar John. Po kasacie zakonu Bulin stał się ponownie własnością szlachecką. W 1868 r. miejscowy majątek był w posiadaniu rodziny von Czettritz - Neuhauss, która wzniosła we wsi niewielki dwór.

W połowie stulecia we wsi znajdowała się 18 domostw, niewielki folwark, młyn wodny i wiatrak (1845 r. - 102 mieszkańców). W latach 20. XX w. dzierżawcą majątku był Heinrich Lűkehe, ostatnim, przed 1945 r. właścicielem Bulina był Feliks Neubert. Po wojnie w folwarku funkcjonowało niewielkie państwowe gospodarstwo, dwór pełnił funkcje administracyjno - mieszkalne. Obecnie obiekt jest opuszczony. W pobliżu zabudowań podworskich znajduje się tzw. Czarci Kamień (głaz narzutowy o wymiarach 3 x 2 x 2 m), który stanowi prawdziwą osobliwość przyrodniczą okolicy i od wieków jest ,,bohaterem" licznych podań i legend. Dziś mieszka tu 30 osób.