Lubieszów

Opis
Lubieszów (niem. Liebschűtz) jest wsią o średniowiecznej metryce, świadczy o tym rozplanowanie miejscowości - tzw. ulicówka. Pierwsza wzmianka o wsi pojawiła się w 1295 r. (Lubsniz) w spisie miejscowości przynależnych do diecezji wrocławskiej. Kolejne z 1349 i z 1421 r. dotyczyły płacenia przez mieszkańców czynszu na rzecz kolegiaty w Głogowie (Lobzzchicz). Począwszy od połowy XV w. Lubieszów był własnością rodziny von Reiche - 1459 r. Na początku XVIII w. dobra ziemskie znajdowały się w rękach Jocob Christopha von Reiche. W 1786 r. wzmiankowany był miejscowy wiatrak, a właścicielem majątku był Hans Ernest Emil von Kalckreuth z Podbrzezia Dolnego. W 1845 r. liczyła 339 mieszkańców (w tym 36 katolików) i 66 domów, funkcjonował folwark, 4 wiatraki, browar, gorzelnia i owczarnia. W II połowie XIX wieku na terenie folwarcznym wybudowano niewielki dwór administratora majątku. W pobliżu złożono park i wykopano staw. Począwszy od połowy XIX w. posiadość ziemska wielokrotnie zmieniała właścicieli - w 1868 r. rodzina Jung, w końcu stulecia - Otto von Reiche, w 1926 r. Rudolf Fritz. Począwszy od lat 30 XX wieku do końca II wojny światowej folwark był własnością Wilhelma Koeniga. Po I wojnie światowej otwarto we wsi szkołę. Na początku XX wieku uruchomiono w Lubieszowie cegielnię. Do produkcji cegieł wykorzystywano miejscowe złoża glinki. Cegielnia funkcjonowała do końca II wojny światowej. Po wojnie próbowano kontynuować produkcję, jednak wyrobisko glinki zostało podtopione i powstał rozległy staw. W czasach wojny we wsi funkcjonowało kilka niewielkich warsztatów pracujących na potrzeby wojenne. Zlokalizowano tutaj m.in. warsztaty naprawy skrzydeł i silników lotniczych.