Mielesznica

Opis

Historia

Nazwa wsi jest ewidentnie słowiańska, a jej niemiecki odpowiednik ma tylko zgermanizowane brzmienie. Mielesznica powstała zapewne w XIII wieku, ukształtowana na planie owalnicy. Nazwa pochodzi prawdopodobnie od młyna, który mógł tutaj powstać wraz z lokacją wsi. Na mapie z końca XIX wieku zaznaczone są jeszcze dwa młyny. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1431 roku, gdy wieś należała do joannitów, rządzących dobrami do XVIII wieku. Wzmianki w 1763 roku folwark należał do dóbr w Rąpicach. W nowszych czasach zabudowa nawsia i rozwój przestrzenny miejscowości zatarły pierwotny układ planu, przekształcając wieś w wielodrożnicę. Liczne wyburzenia po 1945 roku zdegradowały kulturowo Mielesznicę.

Archeologia

W czasie badań powierzchniowych zewidencjonowano 7 stanowisk archeologicznych. Są to osady sięgające epoki kamiennej, kultury łużyckiej epoki brązu i halsztatu, cmentarzysko ciałopalne kultury łużyckiej, i ślady osadnicze kultury łużyckiej, starożytności, późnego średniowiecza.

Krajobraz

Miejscowość o charakterze zagrodowym położona jest na falistym terenie, wśród lasów. W pobliżu przepływa kanał.

Rozplanowanie

Mielesznica, o planie wielodrożnicy, położona jest przy drugorzędnej drodze prowadzącej z Mielesznicy do Grzmiącej.

Zabudowa

Zabudowa pochodzi z końca XIX i pierwszej ćwierci XX wieku. Zagrody rozproszone, niepełne. Budynki o dwuspadowych dachach kryte ceramiczną dachówką karpiówką. Elewacje w większości tynkowane, wieloosiowe z detalem architektonicznym w formie profilowanych opasek okiennych czy gzymsów, które często podkreślają ściankę kolankową z małymi okienkami lub szczyty.

Stan zachowania

XV - wieczny plan owalnicowy, w 2 połowie XIX wieku rozwinął się w wielodrożnicę, która ze względu na liczne ubytki w zabudowie uległa nieco zniekształceniu. Nieliczna zabudowa w stanie średnim.

Znaczenie kulturowe

Wśród stanowisk archeologicznych, które podlegają ochronie konserwatorskiej, wyróżnia się cmentarzysko i ślady osadnicze kultury łużyckiej. Niestety nie zachował się owalnicowy plan wsi, ani w całości jego zabudowa. Pojedyncze obiekty o większych wartościach kulturowych objąć ochroną.