Wieś i sołectwo o powierzchni 1.596,21 ha, zamieszkałe przez 252 osoby, położone w bliskiej odległości od Brodów (na północny wschód), przy drodze nr 286.
 Biecz jest jedną z najstarszych wsi Dolnych Łużyc wymienianą w dokumentach już w 1000 roku. Od XIV stulecia należał do rodu Widebachów, którzy wykazywali liczne związki z Rzeczpospolitą.
Warto zobaczyć:
- Barokowy kościół z 1721 roku, zbudowany przez architekta Jerzego Bähra na miejscu starszego, który zapewne posiadał średniowieczną metrykę. Obecna świątynia jest założona na planie greckiego krzyża, murowana z cegły, nieotynkowana, o podwójnych oknach, gładkich elewacjach trzyosiowych(flankowanych w narożach pilastrami). Wewnątrz strop z emporami i ołtarzem z czasu budowy. Całość nakrywa wielospadowy dach z lukarnami, który wieńczy czworoboczna wieżyczka z latarnią i hełmem cebulastym, również z lukarnami.
- Pałac, który powstawał w wyniku wielokrotnych przekształceń, począwszy od rozbudowy XVI-wiecznego renesansowego, obronnego dworu. Była to piętrowa, prostokątna (15 x 17m) budowla, a jej mury tkwią w obecnym pałacu. Dwór rozbudowywano w drugiej połowie XVII stulecia, potem na przełomie XVIII i XIX oraz remontowano w drugiej połowie XIX wieku. Pałac jest murowany z cegły, założony na planie prostokąta z parterowymi skrzydłami dobudowanymi od północy, nakryty wysokim czterospadowym dachem z lukarnami i powiekami, a prostokątne skrzydła dachami naczółkowymi. W szczycie zachodniego skrzydła widnieje wmurowana tablica kamienna z herbem Widebachów - założycieli rezydencji. Na dziedzińcu stoi fontanna, natomiast od zachodu i południa zachowały się resztki fosy.
 Warto nadmienić, że już w okresie średniowiecza istniała (prawdopodobnie) w Bieczu posiadłość z gotycką siedzibą, ale niestety, nie zachowały się o niej żadne przekazy.
- Barokowe oficyny z końca XVIII stulecia. Założone na planach wydłużonych prostokątów, murowane, parterowe, z mansardowymi dachami.
- XVIII-wieczny budynek bramny z widocznymi cechami barokowymi, które zachowały się pomimo przebudowy w 1802 roku. Założony na rzucie kwadratu, z flankowanymi pilastrami (podtrzymującymi tympanon dekorowany kartuszami) w przejeździe na kierunku wschód-zachód, murowany, trzykondygnacyjny, z dachem nakrytym cebulastym hełmem z iglicą i drewnianymi, trójkątnymi tympanonami.
- Połączony z lasami park krajobrazowy, założony w XVIII wieku. Na północy szpalery drzew, a w części południowej teren parku przecinają dwa kanały. Jeden z nich opływa pałac od wschodu, zachodu i południa. Łącznie w parku naliczono 34 gatunki krzewów i drzew, w tym dwa dęby posiadające cechy pomników przyrody.
- Kompleks 5 wysokich torfowisk (położonych wśród borów niedaleko Biecza) z rzadkimi gatunkami roślin typu: rosiczka okrągłolistna i przygiełka biała oraz ptaków, jak np. żuraw.

Źródła informacji:
S. Kowalski, Zabytki województwa zielonogórskiego, LTN, Zielona Góra 1987.
http://www.lkp.org.pl/wstega_html/g_brody.htm
http://www.brody.pl/index.php?id=obszar_i_ludnosc
http://www.brody.pl/index.php?id=zabytki