Rokitnica leży na północno-zachód od miejscowości Skąpe, w jej pobliżu przepływa kanał Ołobok. 

W bezpośrednim sąsiedztwie Rokitnicy znajdują się następujące miejscowości:
Ołobok – 4 km,
Skąpe – 5 km,
Cibórz – 4 km,
Węgrzynice – 3 km.

Liczba mieszkańców: 258 (dane z końca 2012 r.)

Historia
Rokitnica założona została przez klasztor cysterek w Trzebnicy, który w roku 1223
z nadania księcia Henryka Brodatego otrzymał duże nadania ziemi od Ołoboku do Skąpego. W posiadaniu cysterek Rokitnica była do roku 1810. Od 1814 roku stała się własnością hrabiego von Wittenberga. Być może w tej wsi rezydował zarządca dóbr klasztornych, gdyż zachował się pałac z parkiem i folwark. W obecnej postaci pochodzi on z końca XVIII wieku (klasycyzm). Z tego okresu pochodzi też budynek
z zespołu folwarcznego. Wraz z założeniem wsi w 1 połowie XIII wieku powstał także kościół. W okresie reformacji (1520-1654) świątynia znajdowała się w rękach protestantów. Kościół był budowlą drewnianą, zatem nie raz zapewne ulegał zniszczeniu. Zły stan techniczny stał się też powodem do rozebrania kościoła na początku XIX wieku. Na jego miejscu stanął w roku 1833 obecny, konstrukcji szachulcowej. Obok wymienionych, cennym zabytkiem jest dobrze zachowany plan wsi z XIII wieku. Na obrzeżu wsi znajduje się cmentarz założony w XIX wieku – nadal czynny.

Krajobraz i przyroda
Wieś położona na terenie płaskim, w krajobrazie otwartym.

Zabytki i pomniki przyrody

Kościół - pierwotna świątynia wzniesiona była z kamienia narzutowego i przetrwała do początku XIX wieku, kiedy to została rozebrana, a na jej miejscu gmina ewangelicka wybudowała w latach 1832 – 1833 istniejący do dnia dzisiejszego kościół. Wzniesiony w konstrukcji ryglowej (słupkowo – ramowej), dzięki widocznym drewnianym elementom konstrukcyjnym jak słupy, rygle zastrzały, stanowi malowniczy element w krajobrazie wsi. Ciekawe rozwiązanie prezentuje zwieńczenie dachu wieży – dzwonnicy. Zamyka ją dach baniasty, z którego wyrasta smukła, okrągła, drewniana latarnia przesłonięta hełmem krytym blachą. Wnętrze kościoła jest salowe, wyłożone ceramiczną posadzką. Ściany obiegają empory wsparte na ośmiu drewnianych słupach, połączonych mieczami z profilowanym podciągiem stropu. Kościół nie jest orientowany, ołtarz główny umieszczono na ścianie zachodniej.
Pałac wzniesiony prawdopodobnie w końcu XVIII wieku i przebudowany w 1848 roku. Jest to dwukondygnacyjna budowla zamknięta dachem naczółkowym, pokrytym ceramiczną dachówka karpiówką. Elewacje tynkowane. Frontowa elewacja, pierwotnie 7-mio obecnie 6-cio osiowa. Detal architektoniczny w formie gzymsów, opasek. Stolarka okienna drewniana dwudzielna dwupoziomowe dzielona dodatkowo szprosami. Do budynku przylega dobudówka o jednospadowym dachu. Zabudowa folwarczna pochodzi z 3-4 ćwierci XIX wieku. Są to budynki wzniesione na wydłużonych rzutach prostokąta o dwuspadowych dachach krytych ceramiczną dachówką karpiówką. 

Obiekty figurujące w rejestrze Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków:
Kościół filialny p.w. św. Jadwigi z 1832-1833 – nr rej. 535,
Dwór z XVIII wieku – nr rej. 1032,
Pałac z końca XVIII wieku,1848 r. – nr rej. 1032,
Budynek gospodarczy w zespole pałacowym z około1800 roku (rozebrany w 1971 r.) – nr rej. 1061.