Brzeźno jest to niewielka wieś sołecka, położona około 3,5 km na południowy zachód od Sulęcina.

Pierwsza historyczna wzmianka o wsi pochodzi z 1286 roku, kiedy to Askańczycy podarowali zakonowi templariuszy 5 wiosek wraz z Sulęcinem. Wg Niessena miejsce to zasiedlone zostało w połowie XIII wieku przez kolonistów z okolicy. W końcu pierwszej połowy XIV wieku wieś na krótko wróciła w ręce władców, a około 1350 roku przeszła w posiadanie joannitów. W 1810 roku – po likwidacji zakonu – wieś weszła w skład domeny w Łagowie.

Pierwsza wzmianka o kościele w Brzeźnie pochodzi z 1405 roku. Świątynia należała wówczas do miasta i płaciła biskupstwu 2 talenty rocznie. Patronami kościoła byli joannici, a od XIX wieku państwo pruskie. W okresie międzywojennym, w archiwum parafialnym w Długoszynie znajdowały się księgi parafialne, prowadzone od 1763 roku i rachunki kościelne. Istniejąca obecnie we wsi świątynia jest trzecią z kolei. O pierwszej, średniowiecznej brak informacji w kontekście jej konstrukcji, rodzaju budulca, formy architektonicznej i wyposażenia. Drugi z kolei kościół, wzmiankowany w księgach i matrykule z 1694 roku, był budowlą drewnianą. Informacja ta odnosi się do stanu z 1663 roku. Obecny kościół został wzniesiony w latach 1773 – 1774. Wieża i przedsionek południowy pochodzą z tego samego okresu. Ze starszej świątyni pochodzi cenne wyposażenie, w tym ołtarz ambonowy, drewniana chrzcielnica, malowidła płycin, balustrady, empory i ruchomalia. W 1918 roku zarekwirowano dzwon o średnicy 85 cm i przetopiono go na potrzeby armii. W 1939 roku sprowadzono natomiast dzwon o średnicy 66 cm z pobliskiego Trześniówka.

W czasie II wojny światowej obiekt nie ucierpiał. Jego uroczyste poświecenie nastąpiło w październiku 1945 roku. Początkowo świątynia ta pozostawała w granicach parafii św. Henryka w Sulęcinie, a od 1978 roku znajduje się w parafii p.w. Matki Boskiej Różańcowej w Długoszynie. W latach 70-tych przeprowadzono większy remont, w trakcie którego wykonano nowe posadzki, naprawiono stropy, wydzielono salkę katechetyczną na emporze i przeprowadzono konserwację ołtarza. W latach 80-tych wykonano nowe tynki elewacyjne.