Stara Wieś

Opis
Historia miejscowości Stara Wieś (niem. Alte Fähre) związana jest nierozerwalnie z Nową Solą. Prawdopodobnie pojawiła się jeszcze w czasie funkcjonowania warzelni soli. W tych okolicach mogła się znajdować pierwsza przeprawa promowa przez Odrę, którą z Przyborowa przewożono drewno opałowe. Z przekazów historycznych wiadomo, że tutaj w okresie wojen napoleońskich wybudowano kilkakrotnie wojskowe przeprawy. Po mostach pontonowych przeprawiali się w 1807 r. Francuzi, którzy szykowali się do szturmu Głogowa, potem idące na Rosję wojska sojusznicze Napoleona, natomiast w 1814 r. powracające z Francji do Polski oddziały Księstwa Warszawskiego.
W XIX w. osada przewoźników rozrosła się do rozmiarów niewielkiej wsi - kolonii. W 1845 r. wieś liczyła 14 domów i 110 mieszkańców, którzy posiadali 12 łodzi. Oddanie do użytku w 1871 r. pierwszego nowosolskiego mostu (jeden z projektów zakładał jego budowę w Starej Wsi) spowodowało zubożenie mieszkańców, którzy dotychczas utrzymywali się z przewoźnictwa. Na początku XX w. uruchomiono we wsi kompleks restauracyjny Fisherhűtte. Wybudowany na wolnym powietrzu zespół restauracji z placem tanecznym do końca II wojny światowej cieszył się dużą popularnością wśród nowosolan i mieszkańców pobliskiego Starego Żabna. W latach 30. XX w. w krajobrazie Starej Wsi pojawiły się aspekty militarne. Miejscowość włączono w system fortyfikacji Pozycji Środkowej Odry i wybudowano w jej pobliżu kilka żelbetowych schronów. Położenie wsi sprawiało, że stale narażona była na niebezpieczeństwo powodzi. Po wielkiej powodzi z 1903 r. wieś zabezpieczono wałami przeciwpowodziowymi. Nie uchroniło to jednak jej przed podtopieniem w 1930 r. Prawdziwy kataklizm przeżyli mieszkańcy w 1997 r., kiedy to w wyniku przerwania wałów przeciwpowodziowych cała Stara Wieś znalazła się pod wodą.